Hemelvaartsdag en Drakenbootfeest

In Nederland was het gisteren Hemelvaartsdag, gezien dat in China niet gevierd wordt, is dat mij bijna volledig voorbij gegaan. Er kwamen wel veel berichten langs van mensen die een vrije dag hadden, dus toen ging er wel een belletje rinkelen.

Ik blijf het een apart gevoel vinden dat de Nederlandse feestdagen in China helemaal niks uit maken. Heel begrijpelijk natuurlijk, maar voor mijn gevoel zijn de feestdagen belangrijk, zoals Kerstmis en Pasen. Maar hier in China zijn het gewone werkdagen en staat niemand erbij stil. Andersom zullen de Chinezen zich vast ook zo voelen in Nederland. Scheelt dat er een grote Chinese populatie is in Nederland en een aantal Chinese feestdagen (zoals Chinees Nieuwjaar) worden inmiddels ook gevierd in Nederland, al dan niet officieel.

Drakenbootfeest
Aanstaande maandag heb ik vrij vanwege het Drakenbootfeest. Dit eeuwenoud feest wordt gevierd met drakenbootraces. Een drakenboot lijkt op een kano, maar dan veel langer. Ongeveer 20 mensen zitten in 1 boot en de boot is geen echte ‘drakenboot’ zonder drakenhoofd, schubben en staart. Om het tempo aan te geven voor de roeiers, is er ook een trommel op de boot om het tempo aan te geven. Misschien dat sommigen van jullie de aflevering van “Wie is de Mol” nog weten, waar de deelnemers ook een Drakenboot race moesten afleggen.

Legende
Achter het Drakenbootfeest zitten verschillende legendes, maar de meest bekende is misschien wel de volgende: Qu Yuan was een dinaar van Keizer Huai in 475-221 voor Christus. Inmiddels heet de provincie anders, maar toendertijds was het de staat “Chu”. Qu Yuan was tegen corruptie en dat konden andere dinaren niet waarderen. Uiteindelijk hebben de andere dinaren hem eruit gewerkt en werd Qu Yuan verbannen. Qu Yuan gaf volgens de legende niet op en ging veel rondreizen en verspreide zijn ideeën, nog steeds trots op zijn afkomst. Toen hij hoorde dat zijn oorspronkelijke thuis-staat “Chu” was verslagen door een andere vijandstaat was hij zo wanhopig dat hij zichzelf in de Miliuo Rivier heeft gegooid. Vissers die in de buurt waren voeren zo snel mogelijk naar de plek waar Qu Yuan voor het laatst was gezien. Zijn lichaam was nooit gevonden, maar sindsdien wordt zijn dood herdacht door drakenbootraces. Het spreekt natuurlijk voor zich dat China trots op deze legende is, gezien de loyaliteit en betrokkenheid van Qu Yuan bij zijn thuis-staat bleef, ook al was hij verbannen. Een soort rolmodel voor China. (volgens about.com)

Eten van “Zongzi”
Tijdens het Drakenbootfeest is het traditioneel om “Zongzi” te eten. Omdat de mensen probeerden het lichaam van Qu Yuan te vinden, voerden ze de vissen “Zongzi”, eieren en ander eten, zodat de vissen niet aan het lichaam van Qu Yuan zouden eten, dat in het water zou liggen. “Zongzi” zijn een soort rijstballen, gewikkeld in een bamboeblad. In de rijst zit ook varkensvlees, ei en groenten verwerkt. Het wordt vervolgens gestoomd en de rijst blijft helemaal aan elkaar plakken. Ik heb er vorig jaar een paar gekregen van studenten en het smaakt ook wel een beetje zoetig. Ik vond het heel lekker, maar na eentje had ik wel genoeg, gezien het erg vullend is. Ik heb een plaatje van internet geplukt om het aan jullie te laten zien:

Ik hoop dat jullie genieten van jullie lange weekend en dat ga ik ook doen!

628x471

Bericht nr. 101!

Bij het schrijven van mijn vorige bericht had ik helemaal niet door dat het mijn 100ste was, dus daarom vier ik dit blog mijn 101ste bericht. In totaal schrijf ik nu bijna 2 jaar en in de afgelopen 2 jaar is er ontzettend veel gebeurd. Even een korte terugblik:

Onzekerheid in het begin
Omdat de startdatum van mijn job niet bekend was, heb ik in het begin lang in onzekerheid gezeten. Ik wist wel wanneer de Guangzhou College wou dat ik begon met werken, maar de werkvergunningen lieten het nog niet toe. Dus dat was wachten… in Nederland.

Vertrek naar China
Na maanden van onzekerheid, kwamen de papieren aan en kon ik naar China. Ik ben in het diepe gesprongen en ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Ik heb geweldige mensen ontmoet en ondanks dat ik in een vreemd land was aangekomen, werd er vanaf het eerste moment heel goed voor mij gezorgd. Ik kwam vooral niks tekort en ik voelde me erg welkom. Ik ben nog steeds dankbaar voor de mensen die mij hebben geholpen in het begin.

Engelse en Chinese taal
Vooral in het begin waren er weinig buitenlanders op de campus. Veel van mijn collegas hadden nog nooit met een buitenlander gesproken. Veel hadden al meer dan 10 jaar geen Engelse les gehad. Ik kan hun natuurlijk ook niet dwingen Engels te spreken, dus vooral in het begin moest ik veel geduld hebben. Gelukkig grepen veel de kans om Engels te oefenen en na een paar goede ervaringen met mij, moedigden ze elkaar aan om zich niet te schamen voor hun Engels. Tot op de dag van vandaag is het altijd gezellig in de lift. Ik op mijn beurt doe nog steeds hard mijn best om Chinees te leren, soms gaat hun “elevator-pitch” in het Engels, soms lukt het me om mijn “elevator-pitch” in het Chinees te houden!

Chinese cultuur
In mijn kantoor zijn al mijn collega’s Chinees. De meesten hebben ook in het buitenland gestudeerd en spreken Chinees, Engels en 2 zelfs Frans. Mede dankzij hen heb ik veel van de Chinese cultuur kunnen leren. Vaak hebben we lunch of diner met gasten en dan is het fijn als iemand naast je even feedback geeft op je Chinese tafel etiquette. Ook andere aspecten van de Chinese cultuur zijn interessant om meer over te leren. Zoals in de dagelijkse omgang met elkaar, waarin het collectivisme duidelijk merkbaar is. Ik zou hier wel uren over kunnen praten.

Toekomst
Een hele grote vraag is natuurlijk, hoe ziet mijn toekomst eruit? Ik weet dat mensen in Nederland erg benieuwd zijn of ik weer terug kom naar Nederland binnenkort en ik weet dat mensen in Guangzhou erg benieuwd zijn hoelang ik in China zal blijven. Ik heb er wel een aantal ideeën hierover, maar totdat ik een besluit heb gemaakt… hou ik ze nog even voor mezelf!

Hallo Indonesie!

Ik schrijf nu vanuit Indonesie, Bali wel te verstaan. Ik heb er al een drukke week op zitten, want namens Guangzhou College neem ik deel aan een recruitment fair om Indonesische studenten te recruteren. Het zal de eerste keer zijn dat wij studenten ontvangen die voor een volledige studie bij ons komen studeren.

Jakarta
Ik zat ongeveer 3 dagen in Jakarta. Daar hadden we in een winkelcentrum een pleintje met kleine hoekjes, waar iedereen zijn eigen universiteit laat zien. Wij hebben toen ook al een aantal studenten ter plekke in kunnen schrijven, maar we hadden ook veel geinteresseerden. In Surabaya zal het denk ik een zelfde opstelling zijn als in Jakarta. We zien niet al teveel van de omgeving, maar de organisatie heeft wel een korte tour georganiseerd, waarbij we Jakarta door reden met de bus.

Bali
Op Bali is het rustiger dan in Jakarta. Ook het programma is veel rustiger, overdag hebben we bezoek aan middelbare scholen, waarbij we ons kort mogen presenteren met een powerpoint. Deze studenten gaan waarschijnlijk niet per September bij ons studeren, maar een jaar later misschien wel en dan zijn de zaadjes in ieder geval wel gepland en hopelijk overwegen ze dan studie in China.

Terugkomst
Ik kom de 14e Mei terug van Indonesie en ben benieuwd wat de rest van de week brengt!