Weekendje Maleisie en marcherende eerstejaars

Afgelopen weekend was mijn zus Leoni en haar vriend Sander in Maleisie voor vakantie en ik ben daarom voor het weekend naar Kuala Lumpur gevlogen. Vanuit China gaat dat wel iets makkelijker dan vanuit Nederland en we hebben een geweldig weekend gehad! We zijn er wel achter gekomen dat Kuala Lumpur verschillende “terminals” heeft en sommige terminals echt meer dan een half uur uit elkaar liggen. We hadden dus wel op hetzelfde vliegveld afgesproken, maar ik kwam alsnog op een totaal andere terminal dan gedacht. Na een uurtje via de wifi, taxi gepakt en weer herenigd!

Rond 4 uur s’nachts kwamen we aan op Port Dickson, een plek in Maleisie waar de locale bevolking zelf ook graag vakantie viert, want het is dicht bij het strand en een erg rustige plaats. Ons hotel had zelf ook zeeschildpadden in een soort van speciale vijver en die mochten we ook elke dag eten geven. We hebben lekker genoten van de tijd samen en ook van het mooie weer (op een paar regenbuien na).

Militaire training voor eerstejaars
Zondagavond ben ik terug gekomen vanuit Maleisie en vandaag kon ik vanuit mijn werkplek de hele dag een fluitje horen en overal lopen studenten rond in leger kleding. In Nederland hebben we introductieweken met veel gefeest en gratis producten en wat wel niet meer. In China heeft iedere eerste jaars bij aankomst op een universiteit een militaire training. In groepen marcheren ze langs (soms in draf) en als ik mijn gebouw uitloop, zijn daar ook een groep studenten in leger kleding bezig om van alles van de ene naar de andere plek te tillen. Het voelt net alsof ik op een militaire basis ben, maar wel met een relaxte sfeer.

Kamerinspectie
Onderdeel van deze militaire training is de kamerinspectie. Elke dag krijgt iemand een prijs als je de netste kamer hebt van allemaal (tenminste dat begreep ik). Ook kun je gestraft worden als je kamer niet netjes is. In Nederland is dit ondenkbaar, want daar hebben we privacy regels voor!

Trots op mezelf

Ik ben ervan overtuigd dat het komende semester een geweldig semester gaat worden. Afgelopen week ben ik teruggekomen van Nederland en kwam rond 8 uur avonds thuis en kwam direct mijn collega tegen. Ze was heel blij me te zien en gaf meteen door dat ik de volgende dag aan de slag mocht. Dat is nog eens thuiskomen! Ik schrok er eerst wel van, maar ik vind het heerlijk om weer aan de slag te zijn. De campus is volgestroomd met studenten en buitenlandse docenten!

Introductieboekje
Dit semester heeft mijn universiteit meer buitenlandse docenten dan ooit en daarom mocht ik ook een introductie organiseren. Vorig semester ben ik al bezig geweest met een boekje om het meeste in uit te leggen, want als je op een nieuwe plek bent en heel veel informatie in 1x krijgt, is het onmogelijk om te onthouden. Het boekje is supermooi geworden en ook van de docenten die er vorig semester ook al waren, zijn er onwijs blij mee. Er zitten handleidingen in voor de machines in huis, maar ook korte informatie over het overboeken van geld en openbaar vervoer. Ik ben er ontzettend trots op en ik krijg ook steeds complimentjes erover.

Introductieweek
Niet alleen het boekje, maar als je als nieuw docent aan komt op een school en je bent onderdeel van een team, met andere nieuwe mensen, is het uiteraard fijn om een korte introductie te krijgen. Ik mocht hier ook de planning voor maken en een korte presentatie om het boekje toe te lichten. Dit semester hebben we ook een “Foreign Teacher Coordinator” om de Engels docenten richting te geven met plannen van de lessen. Dus samen met deze coordinator hebben we een complete introductie gemaakt en vergeleken met vorig semester is er duidelijk meer organisatie en richting. Ik klink misschien een beetje arrogant dit allemaal op mijn blog te zetten, want het is natuurlijk een beetje pronken, maar het voelt gewoon goed en ik ben gewoon ongelooflijk trots hoe afgelopen week is gelopen.

Professioneel en vriend balans
Ik ben onder andere verantwoordelijk voor de contracten van alle buitenlandse docenten, hun verblijfsvergunningen en de verlengingen daarvan. Daardoor zit ik wel een beetje in een positie waarbij ze verantwoordelijkheid bij mij moeten afleggen, maar aan de andere kant, zijn ze ook rond mijn leeftijd en ik heb natuurlijk ook behoefte aan “westerse” vriendschap. Ik ben nog een beetje op zoek naar hoe ik de balans kan houden tussen vriend zijn, maar als het erop aan komt, ik ze ook aan kan spreken, zonder daarop beoordeeld te hoeven worden.

Ik ben ervan overtuigd dat het een geweldig semester gaat worden en ik heb er zin in. Het zal vast niet allemaal zo gaan als ik in mijn hoofd heb, maar ik heb er in ieder geval vertrouwen in.

Counting down the days!

En inmiddels is het ook alweer bijna tijd om terug te gaan naar China (donderdag). Laatste dagen verblijf ik bij mijn ouders op de camping en ik heb zojuist de laatste spulletjes gekocht om mee te nemen naar China, zoals kaas en stroopwafels.

Nieuw kantoor
Volgende week ga ik verhuizen naar een nieuw kantoor. Op de campus is een nieuw administratiegebouw gebouwd (ja, het is waar, China blijft maar bouwen!) en daar bevind zich ook mijn kantoor in. Ik deel mijn kantoor met ongeveer 4 andere collega’s en dat is altijd erg gezellig en makkelijk voor overleg. Ik heb in de zomervakantie al stiekem gespiekt en we hebben ontzettend mooi uitzicht over het meer.

Aftellen
Ik vind het heerlijk om weer terug te zijn in Nederland, maar na een maand niks doen, begint het bij mij wel weer te kriebelen om aan de slag te gaan. Ook omdat ik weet dat ik weer ga en er al een aantal taken op mij aan het wachten zijn, ben ik klaar om weg te gaan!

Terugkomst
Zoals het er nu voor staat, zal ik het komende jaar ook niet meer thuiskomen. Er kan natuurlijk van alles gebeuren en voor hetzelfde geld ga ik deze winter naar Nederland op vakantie, maar dat staat nu nog niet in de planning. Dus voor de meesten zal dan ook gelden: tot volgend jaar!

Hallo Holland!

Ik ben weer in Nederland! Ik heb de afgelopen 2/3 weken rondgereisd door China met mijn zusje Laura en vriendinnen Annemieke en Chantal. We zijn van Beijing naar Chengdu gegaan en vanuit daar naar Hongkong, Macau en Guangzhou. We hebben het alle vier onwijs gaaf gehad en we waren een geweldig reisgezelschap, gezien we allemaal wel ongeveer dezelfde wensen hadden.

Toppunt van de reis
Het toppunt van de reis dat was echt de Chinese muur. We hadden de tip gekregen om naar het stuk muur af te reizen dat het verste van Beijing af lag, want daar zouden de minste toeristen zijn. En dat bleek ook waarheid. In een afgelegen stuk natuur, stond de muur daar als duizenden jaren terug. Hij was nog niet volledig gerenoveerd en het was eerlijk waar: adembenemend.

Papparazi
Ondanks dat ik wel gewend ben dat er foto’s van mij genomen worden in China, omdat ik een buitenlander ben, was het in Beijing toch wel tot het uiterste gegaan. In Beijing zijn ook veel “mainland” toeristen. Dat zijn Chinezen, die niet uit de stad komen en dus reizen in eigen land. Ze komen van het platteland vaak en zien niet veel buitenlanders. Wij waren op een gegeven moment aan het picknicken bij het Vogelnest (Olympisch stadion) en waren over het hekje gestapt om in het gras te gaan zitten. Chinezen liepen eerst stiekem langs om foto’s te maken, maar op gegeven moment hadden wij dat door en zwaaiden af en toe even. Dat was het startschot: Vele Chinezen bleven aan de andere kant van het hek staan, maar met hun camera. Sommigen durfden over het hek te stappen en begonnen met ons te poseren. Gelukkig was Echo mee, mijn Chinese vriendin vanuit mijn kantoor en die heeft een foto gemaakt van het tafereel. Het leek wel alsof we in de dierentuin beland waren, maar dat wij de “dieren” waren. Eenmaal bevrijd uit dit gebeuren, liepen we verder en wilden we van ander dingen foto’s maken. Daarbij gaven we de camera aan een Chinees om een foto van ons allemaal te hebben. Vervolgens werd onze camera omgewisseld met zijn eigen camera en ging hij zelf ook foto’s van ons maken en kwamen zijn vrouw en kinderen ook even bij ons staan. Vervolgens kwamen er weer mensen bij, die in de rij gingen staan om ook met ons op de foto te mogen. Onwijs bizar.

Local Linda
Wat ook wel apart was, het viel me op hoe verbaasd Laura, Annemieke en Chantal nog waren over bepaalde zaken, die mij niet meer opvielen. Als we bijvoorbeeld een straatje in liepen met allemaal rode lampionnen, vielen de monden van de andere meiden open en ik bleef maar zoeken aan wat hun nou zo bijzonder vonden. Dit gebeurde ook bij de vol bepakte fietsen, die rondrijden in de Chinese steden. Toch grappig, want dat soort dingen zijn heel normaal voor mij om te zien in het straatbeeld en nu viel het me pas weer op hoe bijzonder het eigenlijk is.

Clubbing in China
Wat ook erg bijzonder is in China is het clubleven, ik heb daar denk ik nog nooit echt over verteld op mijn blog. Maar ik als 23-jarige vind het nog erg leuk om naar de discotheek/club te gaan. In China zijn de club’s nog wel een beetje anders, gezien je vaak een tafel krijgt en bij je tafel drinken krijgt. Wij als buitenlanders die in de club rond lopen, zeker in het kleine dorpje Huadu, waar ik woon, is het bijna een wedstrijd om de buitenlanders (ons dus) aan je tafel te krijgen en drinken aan te bieden, want dan ben je dus “cool”. In Nederland zou je je erg ongemakkelijk voelen, want dan voelt het als bietsen en meedrinken, maar in China is het een soort status wat je de mensen geeft en je wordt constant op de schouder getikt en gevraagd bij tafeltjes. In China is het ook heel gebruikelijk om danseressen en zangers allerlei shows te laten geven en uiteindelijk werden we op onze laatste avond (we gingen uit in Huadu) werden we ook gevraag door de entertainment-crew van de club om op de derde verdieping Karaoke te gaan doen met het entertainment-team. Ik wist niet eens dat er een derde verdieping in de club was, want ik dacht altijd dat de 2e verdieping de VIP van de VIP verdieping was, maar kennelijk hebben ze dus nog meer ruimte. Onwijs bijzonder om mee te mogen maken en ook heel gaaf dat de meiden mee waren. Het was een goede afsluiter van de geweldige reis die we hebben gehad. Ik zal hier komende weken meer over vertellen, want ik heb te veel te vertellen om in 1 verhaal kwijt te kunnen!

5 Meiden naar Beijing!

Mijn vakantie is begonnen! Afgelopen vrijdag was mijn laatste werkdag en sindsdien logeert Echo bij mij. Echo is een van mijn student-assistenten van mijn kantoor en ook een van mijn beste vriendinnen geworden. Ze vertrekt morgen samen met mij naar Beijing om er met Annemieke, Chantal, Laura en mij vakantie te vieren. Na de zomervakantie gaat ze een half jaar in Engeland studeren, dus na Beijing zie ik haar niet meer. Extra leuk dus, dat ze met ons naar Beijing gaat.

Op het moment dat ik dit typ zitten Annemieke, Chantal en Laura al in het vliegtuig om naar China te vliegen. Over precies 12 uur stap ik ook in het vliegtuig van Guangzhou naar Beijing. Ons reisplan is als volgt: Beijing-Chengdu-HongKong-Macau-Huadu-Guangzhou en dan ga ik mee naar Nederland.

In Beijing zijn we met 5 meiden en daarna reizen we verder met zijn 4en. Ik denk dat we het erg druk gaan krijgen, want er zijn veel mensen die mijn zusje en 2 vriendinnen willen ontmoeten! En ik ben ook trots om ze aan iedereen te laten zien, maar we zien nog wel even hoe het allemaal uitkomt. Maar ik weet zeker dat we een geweldige tijd tegemoet gaan!

Work overload, evaluatie en contract!

Ja het gebeurd bij elk blog, dat er even een poosje niet geschreven wordt. Na meer dan een half jaar elke week schrijven, is die tijd ook voor mij aangebroken. Het is nu einde van het semester en ik heb de afgelopen week flink wat overtijd gewerkt. Iedereen wil alles graag af hebben voor de zomer en ik al helemaal, want over een week komen Chantal, Annemieke en zusje Laura op visite! Ik bezoek dan Beijing, Chengdu, Hong Kong en Macau en ik zit dan liever niet in het hostel met een laptop de hele dag om mijn werk af te maken! Nee… dan is het tijd voor vakantie.

Contract
Mijn contract is ook vast gesteld voor volgend jaar. Het is nog niet getekend, maar al mijn benefits staan op papier en ik ben tevreden. Ik krijg volgend semester een “taal-dag”. Dat is 1 dag in de week, in de ochtend krijg ik dan Chinese les en in de middag geef ik Engelse les. Afgelopen semester zou ik eigenlijk ook Engels les gaan geven, maar dat is er nog steeds niet van gekomen en ik zou ook graag meer progressie in mijn Chinees zien. Dus vandaar. Ik ben er erg tevreden mee. Ik heb het hier in China ook steeds meer naar mijn zin en het aantal buitenlanders op onze campus groeit. Ik voelde me al thuis, en ik voel me steeds gelukkiger hier.

Evaluatie
Een van de redenen dat ik vorige week zoveel moest overwerken, is omdat we moesten zelf-evalueren. Dat gebeurd ook in westerse landen, maar hier werd het last-minute aangekondigd en omdat ik het nog nooit eerder had gedaan, had ik het iets teveel voorbereid en meer tijd in gestopt dan eigenlijk verwacht werd. Het werd gelukkig alleen maar meer gewaardeerd. Tijdens mijn evaluatie-presentatie kreeg ik ook feed-back dat mijn positie in de Universiteit de gehele internationalisatie in de school een boost heeft gegeven. Zo is meer personeel in de school bezig met Engels leren en iedereen op de campus kent mij ook. (de schoolkrant heeft daar ook aan bijgedragen, maar ik ben echt bijna beroemd tussen studenten, docenten en ander personeel). Omdat voorheen het personeel weinig met de buitenlanders te maken had, waren de buitenlanders minder aanwezig voor hen en alleen voor de Foreign Language school. Omdat ik nu onderdeel ben van het International Office hier, communiceer ik ook met het ‘normale’ personeel en dat is voor hun dus ook een positieve verandering en duidelijke aanwezigheid van buitenlanders. Positieve evaluatie dus en voor hun nog meer motivatie om mij aan te houden.

Afstudeerceremonie en uit eten met de burgemeester

Afgelopen week was een hectische week op Guangzhou college, de senioren gingen namelijk afstuderen en dat gaat samen met mooie ceremonies, speeches en drukte. Hier gebruiken ze de Amerikaanse traditie om de zwarte toga’s aan te doen en vele foto’s te maken. Een aantal studenten die ik als vrienden zie, studeerden deze week ook af en het was toch best een emotioneel moment voor hen. Jaren hebben ze hier op de campus gewoond en na de afstudeerceremonie, hebben ze nog een week om de spullen pakken en de campus verlaten. Als onderdeel van het international office, moest ik ook aanwezig zijn en mocht ik eerste rij zitten bij het uitreiken van de diploma’s en het speechen van de president. Zo kon ik het allemaal goed zien!

In de rij voor je favoriete restaurant
Omdat de afgestudeerden de campus moeten verlaten, ben ik gisteren nog uit eten geweest met een docent en 2 studenten om afscheid te nemen van 2 studenten. In Nederland als je naar een restaurant gaat en het zit vol, dan hop je door naar het volgende restaurant. Hier in China is het heel gebruikelijk en normaler, om buiten op de krukjes te wachten tot er een plekje vrij komt. Soms wachten mensen wel 2 uur om in hun favoriete restaurant te kunnen eten.

Uit eten met de burgemeester
Ik heb (eindelijk) een nieuwe collega in mijn kantoor en haar familie is goede vrienden met de burgemeester van Huadu. Daarom werden onze vice-president, directors en ik uitgenodigd om uit eten te gaan met de burgemeester. Ontzettend gaaf natuurlijk! Er moest weer veel geproost worden, zoals dat gebeurd in de Chinese netwerk-cultuur. Als Chantal, Annemieke en zusje Laura komen volgende maand, wil de burgemeester hen ook graag ontmoeten. Hiermee kan ik ook laten zien dat ik trots ben op Huadu en daarom vind de burgemeester het ook leuk om met buitenlanders om tafel te gaan.

e-bike
Overigens bezit ik nu ook een elektrische fiets. Het heeft dan wel geen trappers, maar ik kan nu gemakkelijk op en neer naar het centrum van het district en waar ik woon. Ik kan hem opladen via een snoer verlenger die ik vanaf mijn balkon laat hangen. Echt, onwijs handig en ik vind het bijna raar dat ik niet eerder zon fiets heb gekocht!

“Weekendje” Hong Kong

Afgelopen maandag tot woensdag was ik in Hong Kong voor het “weekend”. Gezien er een Drakenboot festival was, hadden we extra dagen vrij en om onze dagen vrij te compenseren, moest ik afgelopen weekend werken. Daarom was ik dus echt een weekendje weg. Ik heb lekker door de stad gewandeld, wat gewinkeld en genieten van de, vergeleken met Chinese, rustige cultuur.

Hoewel ik me niet heel veel erger aan de Chinese cultuur, viel het me op hoe anders Hong Kong is. Veel rustiger en de mensen gedragen zich veel westerser. Er wordt niet op de grond gespuugd, geduwd en/of voorgedrongen. Zelfs de metro is aangenaam! Mensen wachten tot iedereen is uitgestapt in plaats van het gevecht om in/uit de metro te komen, wat zich altijd in Guangzhou plaats vind. In Hong Kong zijn ook een stuk minder mensen, dus is het misschien ook makkelijker te handhaven. Ik weet het niet, maar wat was het even fijn om in Hong Kong te zijn. Ik heb overigens niks mee gekregen met van de klokkenluider van Amerika btw ;).

Ik heb een heel leuk boekje gekocht met vergelijkingen van de westerse cultuur met de Chinese cultuur. Allemaal in plaatjes, dus ik zal er binnenkort eens wat foto’s van nemen en online zetten! SOWIESO komen er binnenkort een aantal foto’s aan, maar mijn camera was kapot, dus ik ben geduldig aan het wachten op foto’s van anderen.

Extreme hitte en bezoek komt eraan!

Op het moment is het hier ongeveer 35 graden en extreem vochtig. Als ik niet met mijn airconditioner aan slaap, dan zijn mijn ogen opgezwollen de volgende dag. Dat is niet lekker wakker worden. Iedere dag schone kleren uit de kast, want je zweet ontzettend veel en daar gaan je kleren ook niet lekkerder van ruiken.

Gelukkig hebben we 2 airconditioners in het kantoor en is mijn huisje ook uitgerust met airconditioning. Nog steeds eet iedere Chinees 3x per dag warm (ontbijt, lunch en avondeten) en drinken het liefst warm water. Ik heb helaas geen vriezer in mijn huisje, dus ik loop af en aan naar de winkel om nieuwe ijsjes te kopen. Ik had vandaag zelfs een bloedneus van de hitte! Gelukkig was het wel snel over, maar ik merk dat mijn lichaam aan de hitte moet wennen en dat ik erom moet denken dat ik verkoeling zoek.

En dan te bedenken dat het alleen nog maar Lente is… de zomer moet nog komen! Ben benieuwd hoe ik en de hitte er over een maand aan toe is. Want ik verwacht dat het in de zomer misschien wel helemaal niet meer uit te houden is… maar dat zien we vanzelf!

Maar wie er ook aan zitten te komen: nog meer visite! Want 2 vriendinnen van mij en mijn zusje komen mij opzoeken in Juli! (ja als het hier extreem heet is). Als mijn werk is afgelopen, halverwege Juli, dan vlieg ik naar Beijing om Annemieke, Chantal en Laura daar op te halen. Op het moment is hun visum aangevraagd en is het afwachten. We gaan er natuurlijk wel vanuit dat er over een week een mooi visum in het paspoort is geplakt. Ik kan bijna niet wachten om mijn nieuwe thuisland te laten zien en om Annemieke, Chantal en zusje Laura weer te zien! Met een kleine rondreis, vliegen we in de nacht van 2/3 augustus weer terug naar Nederland en ik ga dan met ze mee naar Nederland!

Alweer Juni!

Het is alweer Juni! De tijd gaat snel en mijn contract loopt in Juli af. Dat betekend dat we nu aan het bespreken zijn of we opnieuw een contract gaan tekenen. De school waar ik werk, wil het liefst dat ik nog 5 jaar blijf, maar laten we eerst maar onderhandelen voor het komende jaar. Ik ga er ook niet veel over vertellen op mijn blog, maar wie weet als alles getekend en achter de rug is dat ik er dan meer over vertel.

Inmiddels zit ik hier al 8 maanden en naar mijn gevoel zit ik hier veel korter. Dit semester is alweer aan het aflopen en dat betekend veel stress, want een van mijn taken hier is dat ik de Engels docenten moet recruteren. Al deze Engels docenten zijn buitenlanders en oefenen gesproken Engels met de studenten. Onze universiteit wil steeds meer buitenlanders op de campus en niet alleen om Engels les te oefenen, maar ook voor andere vakken. Zoals Marketing of Human Resources. De laatste vakken zijn nog in ontwikkeling, maar het feit dat ze hier open voor staan, is al een goede vooruitgang. Volgend semester zullen we ongeveer 2 docenten hebben die deze “onderwerp-vakken” geven. En hoe meer buitenlanders op de campus, hoe beter de reputatie in China. (Mits iedereen zich goed gedraagt natuurlijk, maar daar gaan we vanuit).

Buitenlandse gezichten
In China ben je al heel snel een goede universiteit als je veel buitenlandse gezichten op de campus hebt, waarbij ze nog liever witte gezichten hebben, dan donkerdere. Reden hiervoor is omdat de westerse cultuur bekend staat op dat we rijk en goed ontwikkeld zijn. Sommigen zeggen dat witte gezichten mooier zijn en mooie mensen op de campus is automatisch een mooier bedrijf.

Tja China werkt nou eenmaal zo en misschien is het ook wel een van de redenen dat ik hier mocht komen werken, simpelweg omdat ik wit ben? Ik weet dat het zeker heeft mee gespeeld, maar ik had deze kans niet gehad als ik mijn niet uit de naad had gewerkt voor de studiereis vorig jaar in Mei. Ik krijg veel verantwoordelijkheden tijdens mijn werk en dat bevestigd dat ze toch wel veel vertrouwen in mij hebben. Daar ben ik toch best wel trots op!

Vorige Oudere items Volgende Nieuwere items