Bericht nr. 101!

Bij het schrijven van mijn vorige bericht had ik helemaal niet door dat het mijn 100ste was, dus daarom vier ik dit blog mijn 101ste bericht. In totaal schrijf ik nu bijna 2 jaar en in de afgelopen 2 jaar is er ontzettend veel gebeurd. Even een korte terugblik:

Onzekerheid in het begin
Omdat de startdatum van mijn job niet bekend was, heb ik in het begin lang in onzekerheid gezeten. Ik wist wel wanneer de Guangzhou College wou dat ik begon met werken, maar de werkvergunningen lieten het nog niet toe. Dus dat was wachten… in Nederland.

Vertrek naar China
Na maanden van onzekerheid, kwamen de papieren aan en kon ik naar China. Ik ben in het diepe gesprongen en ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Ik heb geweldige mensen ontmoet en ondanks dat ik in een vreemd land was aangekomen, werd er vanaf het eerste moment heel goed voor mij gezorgd. Ik kwam vooral niks tekort en ik voelde me erg welkom. Ik ben nog steeds dankbaar voor de mensen die mij hebben geholpen in het begin.

Engelse en Chinese taal
Vooral in het begin waren er weinig buitenlanders op de campus. Veel van mijn collegas hadden nog nooit met een buitenlander gesproken. Veel hadden al meer dan 10 jaar geen Engelse les gehad. Ik kan hun natuurlijk ook niet dwingen Engels te spreken, dus vooral in het begin moest ik veel geduld hebben. Gelukkig grepen veel de kans om Engels te oefenen en na een paar goede ervaringen met mij, moedigden ze elkaar aan om zich niet te schamen voor hun Engels. Tot op de dag van vandaag is het altijd gezellig in de lift. Ik op mijn beurt doe nog steeds hard mijn best om Chinees te leren, soms gaat hun “elevator-pitch” in het Engels, soms lukt het me om mijn “elevator-pitch” in het Chinees te houden!

Chinese cultuur
In mijn kantoor zijn al mijn collega’s Chinees. De meesten hebben ook in het buitenland gestudeerd en spreken Chinees, Engels en 2 zelfs Frans. Mede dankzij hen heb ik veel van de Chinese cultuur kunnen leren. Vaak hebben we lunch of diner met gasten en dan is het fijn als iemand naast je even feedback geeft op je Chinese tafel etiquette. Ook andere aspecten van de Chinese cultuur zijn interessant om meer over te leren. Zoals in de dagelijkse omgang met elkaar, waarin het collectivisme duidelijk merkbaar is. Ik zou hier wel uren over kunnen praten.

Toekomst
Een hele grote vraag is natuurlijk, hoe ziet mijn toekomst eruit? Ik weet dat mensen in Nederland erg benieuwd zijn of ik weer terug kom naar Nederland binnenkort en ik weet dat mensen in Guangzhou erg benieuwd zijn hoelang ik in China zal blijven. Ik heb er wel een aantal ideeën hierover, maar totdat ik een besluit heb gemaakt… hou ik ze nog even voor mezelf!

Zakenreizen

Drukke tijden zijn aangebroken in ons kantoor. Vrijdag stap ik in het vliegtuig naar Indonesie en zaterdag stapt mijn collega in het vliegtuig naar Nederland met totaal 42 studenten en docenten. Ondanks dat het donderdag 1 Mei tot zondag 4 Mei een Nationale feestdag is, gaan wij hard aan de slag.

Indonesie
Zakenreis klinkt meteen heel deftig en duur, maar ik ga voor het werk naar Indonesie. De bedoeling is dat wij vanaf September ook Indonesische studenten hebben die voor een full-time studie bij ons studeren. In Indonesie is er een recruitment fair die bezocht wordt door studenten die geinteresseerd zijn in studeren in China. Ik representeer onze school en hoop dat ik ze kan enthousiasmeren om bij ons te studeren.

Nederland
Tegelijkertijd gaat mijn collega naar Leeuwarden met 34 studenten en totaal 8 docenten voor de jaarlijkse studiereis met de NHL. Onze studenten zijn druk bezig met een Chinese party (dansen en zingen) en omdat we dit jaar 70 studenten hadden die zich aanmelden is de groep dit jaar nog meer gemotiveerd om er een successvolle reis van te maken.

Ik zal proberen volgende week een berichtje te sturen vanuit Indonesie, maar prioriteit is natuurlijk de recruitment fair! Vanaf 14 Mei ben ik weer terug in China.

Qing Ming festival

Gisteren was ik een dagje vrij en dat was heerlijk! De reden voor het lange weekend is het Qing Ming festival, oftewel Tomb sweeping in het Engels. Chinezen eren op deze dag hun voorouderen en maken dan ook de graven schoon van hun voorouderen. Officieel is het festival 3 dagen, maar het viel op zaterdag, zondag en maandag. Daarom was iedereen op maandag vrij.

Reistijd
China is een ongelooflijk groot land, qua oppervlakte bijna net zo groot als Europa. Chinezen werken vaak in een andere provincie dan herkomst. Ondanks dat ze het grootste deel van het jaar in een andere provincie wonen, iedereen blijft gebonden aan hun “hometown”. Ook tijdens Qing Ming reizen Chinezen vaak naar hun “hometown” om te voldoen aan het eren van de voorouderen. Wat ik heb gemerkt is dat wanneer hun hometown meer dan 10 uur reizen is, ze niet voor “QingMing” naar huis gaan. Maar als het minder is, de kans erg aanwezig is dat ze naar huis gaan. Veel studenten kwamen ook niet opdagen voor de les op vrijdagmiddag/ochtend, omdat ze de tijd konden gebruiken als reistijd. Stel je voor dat je in 3 dagen even naar Zuid-Frankrijk reist en weer terug?

Tolwegen
China en ook Guangzhou heeft vele tolwegen. Je kunt je voorstellen als plotseling zoveel Chinezen in en uit de stad verhuizen, er ontzettend lange files ontstaan. Meestal worden de files veroorzaakt door de tolpoortjes. Gezien iedereen daar apart moet betalen en even stil moet staan, krijg je een lange rij. Je zou denken dat juist op deze dagen de tolpoortjes flink inkomsten zouden binnenhalen. Maar China heeft besloten dat het de file niet waard is. Daarom net als met Chinees Nieuwjaar zijn de tolwegen gratis met Qing Ming!

Sinterklaas in China op de tuctuc

Zie ginds komt de stoomboot, vanuit Spanje weer aan. Ook in China! Er is een grote expat community in Guangzhou met ook vele Nederlanders. Sommigen daarvan hebben ook kinderen en welke ouder wil nou niet dat zijn/haar kind het Sinterklaasfeest mee maakt! Daarom sponsort het Nederlandse consulaat ook het Sinterklaasfeest in China en ik mocht zwarte Piet zijn!

Sinterklaas in China
Afgelopen zaterdag hebben we met totaal 5 zwarte pieten de kinderen een geweldige Sinterklaasdag bezorgd. Het is hier nog ongeveer 20 graden, dus het was heel hard zweten in het zwarte pieten pak. De organisatie was opgepakt door verschillende Nederlandse ouders en ze hadden geregeld dat Sinterklaas in de tuctuc naar de locatie werd gereden. Zwarte piet ernaast voor de staf en zwarte pietje achterop. Ik heb flink wat pepernoten, gevuld speculaas en ander snoepgoed kunnen eten! Ik was einde van de dag wel echt bekaf, maar het was het helemaal waard. Alle kinderen wisten wie Sinterklaas en zwarte Piet waren en het is geweldig om te zien hoe erg het leeft, zelfs in een land buiten Nederland.

<strongKinderen spreken alle talen
Ook in Belgie vieren ze Sinterklaas, dus waren er ook veel Belgische kinderen. Ongelooflijk hoeveel talen de meeste kinderen spreken. Sommigen hebben gemixte ouders, waarvan papa bijvoorbeeld uit Nederland komt en mama uit Spanje. Deze kinderen spreken dan Nederlands met papa, Spaans met mama, Engels op school en leert ook nog eens Chinees met de kinderen op straat. De Belgische kinderen leren vaak ook nog eens Frans! Het gaat allemaal zo vloeiend door elkaar heen, dat de kinderen soms ook niet door hebben in welke taal ze spreken en het maakt niet uit in wat voor taal je reageert, want ze begrijpen het allemaal.

Belgische Sinterklaas
In Belgie vieren ze dus ook Sinterklaas, maar de Franse versie schijnt een stuk soberder te zijn. De naam van het paard van Sinterklaas is dan ook niet Amerigo, maar “Slecht-weer-vandaag”. Kennelijk vroeg ooit iemand aan zwarte Piet hoe het paard heette en zwarte Piet verstond hem verkeerd en antwoorde: “Slecht-weer-vandaag”. Ik vond het wel leuk.