Linda de Winter

Vanacht voor het eerst in mijn eigen huisje geslapen. Mijn bed is knetterhard, maar toch slaap ik best lekker. Het weer is hier lekker, maar je merkt wel dat het geen zomer meer is. Het is frisser en de lucht is minder vochtig dan de vorige keer dat ik hier was, toen in de maand oktober. Toch zweet ik flink als ik een spijkerbroek aan trek, dus loop vooral in 3-kwartsbroeken.

Shoppen!
Ik heb gisteren goed gewinkeld om mijn appartement leefbaar te maken, zo heb ik haakjes gekocht voor mijn klamboe, een simkaart, kussens en een deken, shampoo en ik denk haarspray?. Ik heb vooral mijn haar en andere verzorgingsproducten thuis in Nederland gelaten, met het idee dat ik het hier wel kon kopen, nou schijn bedriegt! Er waren maar 2 soorten deodorant verkrijgbaar, haarlak wisten ze niet wat het was en ook haarschuim vonden ze ook maar wat gek. Ik kom er vanzelf wel uit, maar mocht er iemand vanuit Nederland deze kant op komen… staat dit wel op mijn lijstje!

“Westers” eten
Gisteren heeft Ivy me meegenomen naar de stad en daar hebben we gegeten met Garaya (ze werkt hier op de universiteit). We hebben toen in een “westers” restaurant gegeten. Het enige wat ik er westers aan vond, waren de namen van de gerechten: ‘Italian beef’, ‘French Chicken’ of ‘German sausage’, vaak met een plaatje ernaast, waaruit ik niet kon opmaken wat het nou was. Het was uiteindelijk wel erg lekker, maar smaakte gewoon Chinees hoor! Garaya was mei 2012 ook naar Nederland gekomen, als een van de begeleiders van de Chinezen die de NHL bezochten. Ze was erg blij me weer te zien en ze had zelfs bloemen voor me meegenomen! Ze staan nu lekker in mijn huisje en mijn woonkamer ruikt heerlijk…

China’s most wanted
Ik voel me hier echt een beetje China’s most wanted als ik over de campus loop. Sommige Chinezen schrikken een beetje als ze me zien, en kijken daarna erg verlegen weg, maar anderen hebben het lef om “hello, how are you” te zeggen en worden dan vol bewondering nagekeken door hun vrienden. Als ik dan ook wat terug zeg: “Hello, I’m good, how are you?”, dan glunderen ze helemaal en je ziet ze vol trots antwoorden: “I am good thank you”. Ontzettend leuk! Ik probeer zo open mogelijk te reageren, zodat meer Chinezen met mij engels durven te praten.
Een aantal Chinezen herkennen mij nog van vorig jaar, of waren in Nederland in Mei 2012, waar ze mij ook hebben gezien. Ze vragen me dan of ik ze herken en gelukkig herken ik ze vaak bij gezicht en een enkele keer ken ik de naam ook nog.

Chinezen lijken op elkaar?
Wij vinden Chinezen veel op elkaar lijken? Dat doen ze zeker, maar toen Ivy gisteren door mijn foto’s ging, wist ze vaak niet wie ik was en wie mijn zusjes waren! Als zussen kun je wel zien dat we familie zijn, maar soms wees ze een foto van een zus of zusje van mij aan en zei vervolgens dat ik er mooi op stond… haha!